Wednesday, May 30, 2018

NË GIJOTINËN E SHTYPSHKRONJAVE

Nga Aristotel Spiro

Përkthimi i veprës kthehet në një fakt jo vetëm filologjik, por edhe kulturor, pasi unikaliteti i shprehjes artistike, që nënkupton çdo vepër letrare brenda ndërtekstualitetit të saj në letërsinë dhënëse, duhet shndërruar në pjesë të sistemit letrar të gjuhës dhe letërsisë marrëse, e cila me këtë rast e zgjeron sistemin e saj shenjor. 
Pjesë e këtij sistemi janë edhe njësitë e vogla përkthimore, të cilat formulon përkthyesi me intuitën dhe kompetencën e tij gjuhësore, kulturore, përkthyese. 
Këto njësi më të vogla bëhen objekt rishikimi e kritike i stafit botues, të cilët luajnë rolin e përkthyesve potencialë dhe të lexuesve në mjedisin e ri gjuhësor të tekstit. 
Një parim që shpeshherë harrohet nga mjaft shtëpi botuese në Shqipëri, me emër e pa emër, që, të dalldisura nga marramendja e konkurrencës, flijojnë emra të mëdhenj në gijotinën e shtypshkronjave. 

Për më tepër shkoni këtu/këtu

2 comments:

  1. Very compelling title! Correct me if I'm wrong, but I see traces of Marxist theory infused with your definition of what happens when ones translates. Now more than ever, the contest of historical identity is shaped at the edges of translation, which as you mention, cuts and defines uncontrollably, and without consciousness, just like a guillotine.

    ReplyDelete
  2. Many thanks you for your comment!
    Perhaps much of my thinking is based on Marxist theory. But if this favors finding out the correct substance of things, I feel happy in this way.
    Thank you also for your faculty to understand this small text despite written in Albanian.
    Aristotle

    ReplyDelete